Millenium, dawniej zwany Bankiem Inicjatyw Gospodarczych, w skrócie BIG udzielał w latach 2006-2009 kredytów waloryzowanych do franka szwajcarskiego (CHF). Zawierały one bardzo często tzw. niedozwolone klauzule umowne, głównie zapisy umożliwiające temu Bankowi ustalanie kursu franka (kursu sprzedaży) szwajcarskiego wg którego przeliczane były raty kredytu.
Wadliwym zapisem stosowanym przez bank w umowie jest również przeliczanie kwoty udzielonego kredytu według kursu kupna franka szwajcarskiego, który z kolei był obliczany w Tabeli Kursów Walut Obcych obowiązującej w Banku Millenium w dniu wypłacenia kredytu. Czyli bank tak naprawdę sam określał wysokość salda zadłużenia klienta.
Niezależnie od możliwości ustalania przez Bank kursu waluty szwajcarskiej wykorzystywanej do przeliczeń nieuczciwym jest również zastrzeżenie innego rodzajowo kursu do przeliczenia wypłaconej kwoty kredytu (kurs kupna CHF), a innego do przeliczenia spłacanych rat (kurs sprzedaży CHF). Różnice pomiędzy kursami to tzw. spread walutowy. W przypadku umowy z Bankiem Millenium bank miał możliwość dowolnego ustalania wysokości spreadu, będącego w tym wypadku dodatkowym, a niezasadnym wynagrodzeniem.
Należy pamiętać, że każda umowa kredytowa wymaga osobnej i rzetelnej analizy, aby móc ustalić czy zawiera niedozwolone postanowienia umowne. Najlepiej w takiej sprawie udać się do wykwalifikowanego adwokata bądź radcy prawnego, specjalizującego się w sprawach kredytów frankowych.
Po przygotowaniu wyliczenia spłaconych rat oraz wyliczenia nadpłaty, należy skierować pozew do Sądu aby móc uwolnić się od niedozwolonych postanowień umownych, a często nawet unieważnić całą umowę kredytu.
Pomocną ręką dla tzw. frankowiczów wyciągnął Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w swoim orzeczeniu z dnia 3 października 2019 r.